Aquéu brave Doun Soulina, sus la fin de la siéu vida, avia recampat quauqu sóu e s'èra croumpat un mouceloun de terra dau coustat de San-Rouman-de-Bellet.

Era una vigna que li rendia un vin famous, e li dounava toui lu souin emé l'ajuda dóu siéu metaié Goustin, un paisan dóu luèc, travaié, ma que noun praticava la religioun : d'aquelu que si di que la glèia risca pas de li toumbar soubre.

Soun mèstre s'èra mes en tèsta de lou counverti e crèsi bèn qu'à la fin, li arribèt.

Un cóu, mountat sus l'àe que li avia laissat lou siéu counfraire de Sant-Antoni, aquel àe qu'un jour, sènsa façoun, lou desbarquèt soubre lou Pouont-Vièi, Doun Soulina arribèt à San-Rouman.

En intrant soubre lou siéu, trouvèt Goustin que laurava. 
- Bouonjour, Doun Soulina !

- Diéu lou ti doune, respoundèt lou prèire. Aloura, que li a de nóu ? 
- Hé ! pas gran cauva. Aneria mihou se noun auguessian aquela secaressa. 
- Que vouos, Goustin, cau aver paciènça e pihar lou tèmp couma lou bouon Diéu lou nen manda. 
- Pèr fouorça... 
- E, di-mi un pau, Goustin ! Ti siès pi decidat à anar à la messa ? 
- La messa ! Qu l'a messa, que la lève, plesentèt l'autre. 
- Ti demandi pas de t'en rire, mescresènt ! Siéu segur, tèn, que sàbes mancou plus lou Pater noster. 
- Aquela, seria bella ! 
- Dïes acò, ma siéu segur que noun. 
- Quant escoumetès, que lou sàbi ? 
- Tèn, se siès capable de lou mi debanar dau coumençamen à la fin sènsa ti troumpar ni t'arrestar, ti douni lou miéu àe. 
- E bèn ! sian d'acòrdi. Coumenci ? 
- Coumença. 
- Pater noster qui es in coelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas..... Ma, diès-mi un pau, Doun Soulina ! mi dounas tambèn lou bridoun ? 
- Ni l'àe, ni lou bridoun, carogna ! que ti siès arrestat ! Vées bèn qu'avii rasoun !

Jousé GIORDAN 
D'aquéli dóu calèn - 1926