Despìmai de tres mes, aloungat en lou liech, 
Barba Titoun si desperava : 
Semblava pròpi, pèr despiech, 
Crèisse lou mau que lou rouiava. 
Tambèn, un bèu matin, 
Sa mouié Rousalìa 
Diguèt ai siéu enfant : "Rasounen en famiha : 
"Se lou vièi dèu mourì, se lou vóu lou destin, 
"Noun si dirà qu'auren pas vist un medecin." 
Lou mandèron cercar. De la vila vesina, 
L'endeman, lou doutour s'encamina. 
Arribat en maioun, vesita lou malaut, 
Li toca 'n pau lou pous, trova qu'es un pau caud, 
Tout en bourbouteant, doui o tres s'espurga 
E di : "Pèr coumençar, douneren una purga 
"E pì, vau ourdounar 
"Ce que dèurès dounar." 
O belli gènt de Diéu ! Parlas, vautre, d'espesa ! 
Ah ! n'en siguèt una sourpresa !! 
Quoura, de tout croumpar, siguèron revengut, 
Avïon desboursat bèn mai de doui escut ; 
Calìa, au mouribound, li cauva li pu càri : 
De vin de quinquinà, que ten l'abouticàri, 
E fin... de vianda de vedèu ! 
M'acò serìa rèn, - cadun fa ce que dèu - 
Lou mai es lou noutàri 
Que faguèron venìpèr fa' lou testament 
E que li demandèt setanta franc - pas mèns !!! 
Qu noun li es passat, tres fes urous s'estime. 
Pura, lou vièi Titoun, mes en aquéu regime : 
Bèn béure, bèn manjà, 
En quatre jour, dejà, 
Si sentèt pu gaiard... Doun pihas la pu bella ? 
V'aurìa faugut vèire, aquela parentèla, 
Se toui èron bèi nèc ! Ah ! noun v'en fau lou près ! 
Sa nouora, francamen, fauguèt que lou diguesse : 
- "E bèn ! après d'aver fa' toui aquelu fres, 
Caurìa pìque noun mouresse !"

Jousè GIORDAN 
lu terignoun, 1914