Doui branda (Louis Pin) |
Un gran matin d'ivèr, doui brave muradou, lou sac de gip sus lou couòl, la tibla, la martelina, lou frutassou e la gamata souta lu bras, s'en anavon alègre au chantié. Era encara escur, pas una ànima en li carrièra, e fahia un ziéu de can que intrava en la couòta. Lu paure diau, sènsa pardessus, tremoulavon couma la fuèia. Lou travai èra encara luèn e lu cambarada aurion bèn vourgut si rescaufà un pau.Va-ti-fà foutre, touti li buvèta (1) en aquela oura, èron serradi. Pihon lou siéu mau en pacienssa, e si mèton en camin en faguènt de taquèta quoura vèhon un oste alumat. Lou mèstre s'èra levat plus vitou pèr faire lou zinc e lu cuivre (2) dóu comptoir (3). "Doui branda ! ", demandon lu amic. L'aubergista encara embarlugat e estounat de vèire de cliènt tant matinié, au luèc de pihà la boutiha de l'aigardènt, piha aquela dóu "poli-cuivre" e n'en remplisse lu gòtou.Lu coumpagnoun bèvon, fan cantà la lènga de plesi, pagon e s'en van. Mà, un moumént après, l'oste, mihou dervihat, s'enavisa de l'errour, vèn blèime, s'arranca lu bèrrou : "Sien perdut, si pènsa, ai empouisounat aquelu baudou !". Laissa venìlou jour, s'abiha propramen, e s'en va cuntà l'afaire au coumissàri dóu quartié, fa li siéu escusa, parla de pagà lu frès, courre à l'espitau vèire se an pourtat li vitima. Rèn ! Lou lendeman, à l'auba, vé intrà lu doui coumpaire. Lou "bistro" noun sabia doun si mètre. Avia una brava petoucha e noun sabia couma faire. "Doui branda ! ", demandon d'un ton countènt. Lou mestre pèr lu dedoumajà de la vèia, piha una boutiha cuberta de poussièra d'un vièi Armagnac que destapa religiouhamen e n'en remplisse doui gòtou. Lu amic bèvon, si regarjon, fan la mina, pagon e en sourtènt dihon : "Soun toui parié, la premièra fes vous siervon bèn, après vous dounon que de salouparia !". Louis PIN |